تبدیل مگنتو هیدرو دینامیک MHD، کاربردی تکنولوژیکی از پلاسما محسوب می گردد، که امکان تولید انرژی الکتریکی از انرژی جنبشی پلاسما را بدون نیاز به توربین فراهم می آورد. از نظر فیزیکی ، پلاسمایی که در مبدل MHD مورد استفاده قرار می گیرد، دمایش در مقایسه با پلاسمای مورد استفاده در گداخت هسته ای فوق العاده پایین تر است. در تبدیل مگنتو هیدرو دینامیک با جریان یافتن گازی یونیزه شده در راستای عمود بر یک میدان مغناطیسی، مطابق پدیده موسوم به فارادی، یک میدان الکتریکی در جهت عمود بر دو جهت بردار جریان سیال وبردار میدان مغناطیسی القا می گردد.
ژنراتورهای MHD در یک چرخه مگنتو هیدرو دینامیک در نقش یک ماشین الکتریکی ظاهر می شوند، به این معنی که می توان از انرژی حرکتی خطی ذرات پلاسمای متحرک برای تولید برق DC استفاده کرد و برعکس می توان از انرژی برق DC برای شتاب دادن ذرات پلاسما استفاده نمود، به عبارت دیگر تبدیل مگنتو هیدرو دینامیک یک فرآیند دو طرفه است. مبدلهای مگنتو هیدرو دینامیک در حال حاضر، علاوه بر آنکه به عنوان نیروگاه های تولید برق مطرح می باشند، دارای مصارف نظامی هم شده اند. به عنوان مثال می توان از ژنراتورهای MHD برای تامین انرژی الکتریکی مورد نیاز سیستم های هدایت داخلی موشک ها و سفینه های فضایی و یا از موتور های MHD برای پیش رانش موشک ها استفاده کرد.
نیروگاه های MHD نسبت به نیروگاه های گداخت هسته ای دارای هزینه سرمایه گذاری کمتری می باشند، لیکن تولید انرژی الکتریکی در آنها در مقایسه با نیروگاه های کلاسیک سوخت فسیلی بسیار هزینه بر است.
یکی از مواردی که بر هزینه تولید چنین نیروگاه هایی می افزاید، ضرورت تجهیز آنها به اینورتر برای تبدیل برق DC تولیدی آنها به برق AC می باشد.
نظرات شما عزیزان: